Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska milczy na ekologiczne – elektronicznej wnioski

Zostałem zmuszony do złożenia kolejnej skargi na bezczynność (treść) w związku z działaniami na rzecz upubliczniania rejestrów umów. Tym razem zaszczyt przypadł Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska.

Wnioskiem z dnia 2 października 2013 roku wniosłem do Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska o udostępnienie informacji publicznej w zakresie:

  1. Czy Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska prowadzi Rejestr Umów?
    1. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie z punktu 1 – Czy Rejestr Umów prowadzony jest w formie elektronicznej?
      1. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie z pkt. 1 ppkt. 1 – Jakie oprogramowanie służy do jego prowadzenia? Jakie oprogramowanie bazodanowe wspiera jego funkcjonowanie? Wnoszę o przesłanie stosownych umów (wraz z załącznikami i specyfikacją), faktur i protokołów zdawczo-odbiorczych.
      2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie z pkt. 1 ppkt 1– Jakie są możliwe kryteria przeszukiwania Rejestru Umów?
      3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie z pkt. 1 ppkt.1 – Czy oprogramowanie wykorzystywane do prowadzenia Rejestru Umów umożliwia wydruk zestawienia / eksport informacji w zakresie umów spełniających określone kryteria?
        1. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie z pkt. 1 ppkt. 1 pppkt 3 – Jakie są możliwe kryteria przeszukiwania i jakie dane może zawierać zestawienie / eksport, o którym mowa w pkt. 1 ppkt. 1 pppkt 3?
      4. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie z pkt. 1 ppkt. 1 – Z jakim wyprzedzeniem nie dłuższym niż 14 dni należy uprzedzić urząd o woli wglądu do wymienionego rejestru?
    2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie z punktu 1 – Jakie informacje odnośnie umów gromadzi Rejestr Umów?
    3. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie z punktu 1 – Jakie przepisy (ustawy, rozporządzenia, zarządzenia, regulaminy itp.) regulują jego funkcjonowanie? Wnoszę o przesłanie ich kopii.
  2. W przypadku odpowiedzi negatywnej na pytanie z punktu 1 – Na jakim etapie jest wdrożenie takowego rejestru umów?
  3. Jakie rejestry zawierające informacje dotyczące umów zawieranych z Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska funkcjonują? Jakie są zasady dostępu do nich?

Określiłem, że informacje w formie elektronicznej należy przesłać na mój adres poczty elektronicznej lub poprzez ePUAP. Przypadkowo w nagłówku wniosku wskazałem, że wniosek dotyczy Prezesa Sądu Najwyższego.

W dniu 2 października 2013 roku dokonałem korekty nagłówku wniosku wskazując, że skierowany był on do Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

W dniu 15 października 2013 roku Organ udzielił częściowej odpowiedzi o treści:

Szanowny Panie,

w nawiązaniu do Pana wniosku przekazuję następujące informacje:
– w Zespole Finansowo- Księgowym Dysponenta III stopnia (Generalnej
Dyrekcji Ochrony Środowiska) funkcjonuje rejestr umów cywilno-prawnych
prowadzony w formie elektronicznej w systemie informatycznym Quorum firmy
QNT Systemy Informatyczne Sp. z o.o. . Z uwagi na ochronę danych brak jest
możliwości przeszukiwania Rejestru Umów.
– w Biurze Prawnym (PB) Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska prowadzony
jest rejestr umów cywilno-prawnych na potrzeby funkcjonowania biura w
formie tradycyjnej. W rejestrze tym gromadzone są następujące
informacje: lp., numer umowy, przedmiot umowy, strony umowy, data
podpisania. W rejestrze tym przechowywane są także wersje kopi umów
parafowanych przez BP.
Prowadzenie rejestrów wynika z wewnętrznych regulaminów Generalnej
Dyrekcji Ochrony Środowiska.
Uprzejmie proszę o potwierdzenie otrzymania niniejszej wiadomości.
W razie pytań / wątpliwości – służę pomocą.

Z poważaniem,

Maciej Rossa

— Wiadomość od podmiotu z dnia 15 października 2013 roku

Moim pismem z dnia 7 listopada 2013 roku nawiązując do pisma podmiotu z dnia 15 października 2013 roku (załączając jego pełną kopie) wezwałem do wykonania mojego wniosku z dnia 2 października 2013 roku wobec niezawarcia informacji – pomimo tego, że dane te stanowiły przedmiot mojego wniosku – w zakresie:

  • kopii treści „wewnętrznych regulaminów” i podstawy ochrony danych w Rejestrze Umów (pkt 1 ppkt 1 pppkt 3 mojego wniosku),
  • informacji w zakresie technicznych możliwości sporządzenia zestawień umów (pkt. 1 ppkt. 1 pppkt. 3 i ppppkt 1 mojego wniosku).

Do dnia wniesienia skargi nie został w pełni wykonany mój wniosek o udostępnienie informacji publicznej. Odpowiedź Organu zawarta w piśmie z dnia 15 października 2013 roku była niepełna, natomiast na wezwanie z dnia 7 listopada 2013 roku Organ nie udzielił żadnej odpowiedzi.

Za prawidłowy wniosek pisemny uznaje się również przesłanie zapytania pocztą elektroniczną i to nawet gdy do jej autoryzacji nie zostanie użyty podpis elektroniczny (zob. wyrok NSA z dnia 14 września 2012 roku – sygn. akt. I OSK 1013/12, wyrok NSA z dnia 16 marca 2009 roku – sygn. akt. I OSK 1277/08, wyrok NSA z dnia 30 listopada 2012 roku – sygn. akt. I OSK 1991/12).

Przedstawienie informacji informacji niepełnej lub też informacji wymijającej, zupełnie innej, niż ta, na którą oczekuje wnioskodawca czy wręcz nieadekwatnej do treści wniosku lub gdy podmiot odmawia jej udzielenia w nieprzewidzianej do tej czynności formie świadczy o bezczynności podmiotu zobowiązanego do udostępnienia informacji publicznej (zob. wyrok NSA z dnia 09 grudnia 2011 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 1512/11; wyrok NSA z dnia 20 lutego 2013 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 2569/12; wyrok NSA z dnia 07 grudnia 2010 roku w sprawie sygn. akt. I OSK 1718/10).

Skarga na bezczynność w przedmiocie informacji publicznej nie musi być poprzedzona żadnym środkiem zaskarżenia, w tym wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa (zob. postanowienie NSA z dnia 23 kwietnia 2010 roku – sygn. akt. I OSK 646/10, wyrok NSA z dnia 30 sierpnia 2011 roku – sygn. akt. I OSK 1048/11, wyrok NSA z dnia 24 maja 2006 roku – sygn. akt. I OSK 601/05).

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska co prawda podjął działanie w sprawie, ale w prawnie określonym terminie nie podjął wszystkich wnioskowanych czynności.

W tych okolicznościach skarga jest konieczna i uzasadniona.

W skardze wskazałem także kierując tę uwagę przede wszystkim do organu, aby uniknąć dodatkowych wniosków o wymierzenie grzywny za jej nieprzekazanie, że okoliczność wniesienia skargi w formie elektronicznej, a za tym nie zawarcie wymaganego odręcznego podpisu (zob. uchwała NSA z dnia 12 maja 2014 roku – sygn. akt. I OPS 10/13), nie zwalnia organu z obowiązku przekazania skargi do Sądu. Informacja skierowana do sądu w drodze elektronicznej jest pismem w rozumieniu art. 45 i art. 46 p.p.s.a (por. art. 65 § 3 p.p.s.a), które wymaga usunięcia braku formalnego przez autora pisma poprzez złożenie podpisu własnoręcznego na jego wydruku (zob. postanowienie NSA z dnia 24 lipca 2008 roku – sygn. akt. I OPP 25/08, postanowienie NSA z dnia 17 marca 2011 roku – sygn. akt. I OSK 380/11), co nastąpi w przypadku nieuwzględnienia skargi w trybie autokontroli.

Ze względów ekonomicznych skargi na bezczynność wnoszę w formie elektronicznej. Pozwala to zaoszczędzić koszty druku (dostaje odpis do podpisu i odesłania), a także w przypadku uwzględnienia skargi przez organ (zob. Czasem wystarczy e-mail z skargą) nie ponieść żadnych kosztów wysyłki listów. ePUAP gwarantuje dostateczne potwierdzenie odbioru. Miałem okresy w których co tydzień (czas na uzupełnienie podpisu) byłem na poczcie wysłać kilka pism procesowych i skarg łącznie w jednej paczce. Oczywista oszczędność.

Co prawda uchwała NSA z dnia 12 maja 2014 roku w sprawie sygn. akt. I OPS 10/13 wskazuje:

W aktualnym stanie prawnym w postępowaniu sądowoadministracyjnym – z uwagi na treść art. 46 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) – nie jest dopuszczalne wniesienie do sądu pisma opatrzonego bezpiecznym podpisem elektronicznym w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz.U. z 2013 r., poz. 262), w tym także za pośrednictwem organu administracji publicznej, za pomocą środków komunikacji elektronicznej.

Jednak analiza okoliczności w jakich została wydana prowadzi do wniosku, że nie było rozbieżności w orzecznictwie wobec tego, że e-skarga to jest pismem procesowym, jednak sąd badając wymogi formalne e-skargi podpisanej elektronicznej nie może uznać jej za spełniającej wymogi formalne bez uzupełnienia w podpis odręczny. Dla wniosku o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie skargi nie ma znaczenia to czy skarga spełnia wymogi formalne, bo ocena warunków formalnych skargi należy wyłącznie do sądu właściwego do jej rozpoznania. W takiej sytuacji organ jest również zobowiązany do postępowania zgodnie z dyspozycją art. 54 § 2 ustawy, a stanowisko swoje może przedstawić w odpowiedzi na skargę (zob. postanowienie NSA z dnia 13 sierpnia 2010 roku – sygn. akt. II OZ 753/10, postanowienie NSA z dnia 10 grudnia 2013 roku – sygn. akt. I OZ 1173/13).

Ostatnio zaeksperymentowałem i skierowałem w formie elektronicznej wnioski o wymierzenie grzywny za nieprzekazanie przez Ministra Skarbu Państwa dwóch e-skarg z dnia 30 września 2013 roku w związku z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej z dnia 7 sierpnia 2013 roku oraz w związku z wnioskiem o udostępnienie informacji publicznej z dnia 21 sierpnia 2013 roku. Sekretariat wobec niezałączenia załączników, ale określenia w treści charakteru pisma o zamiarze ich przesłania, wezwał do ich przesłania. Orzeczenie będzie cennym głosem w zakresie praktyki dopuszczalności kierowania wniosków o wymierzenie grzywny w formie elektronicznej, ale także wpływu w/w uchwały NSA na orzecznictwo w zakresie obowiązku przekazywania e-skarg.

O rozwoju sytuacji w zakresie skargi na bezczynność GDOŚ będę powiadamiać w komentarzach do niniejszego wpisu, a wniosków o wymierzenie grzywny do wpisu „Zbiór skarg„.

Contact with ,

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *